Ακάλυπτη Φωνή

Περιμένω να βρω τον δικό μου ρυθμό να τραγουδήσω
Είναι νέφος πολύ που μου πνίγει τη φωνή, θα σβήσω
Λογοκρίνουν καλά τα στοιχεία, τις λέξεις, τον ήχο
Ειν' ο ήλιος μακριά, τα στενά είναι υγρά, πάλι βήχω

Βγαίνω στης πόλης την σκηνή, βγάζω ακάλυπτη φωνή
Βγαίνω σε δρόμους, σε στενά, μεσ' στο μυαλό μου όλα αυτά

Έτσι είσαι εσύ, σαν σε χρυσή εποχή υπερέχεις
Σου 'χουν μάθει να βουτάς, το στεφάνι να φοράς και να στέκεις
Στη ζωή μας τη μικρή μας έχουν κάνει ένα χαρτί των ενσήμων
Στην οθόνη τους στήνουν, με λόγια τους φτύνουν εκείνων

Βγαίνω στης πόλης την σκηνή, βγάζω ακάλυπτη φωνή
Βγαίνω σε δρόμους, σε στενά, μεσ' στο μυαλό μου όλα αυτά